Een groep stenen variërend van grootte. Hun vorm en kleur zegt dat er een verwantschap is tussen de stenen. Ze zijn familie van elkaar. Rivieren nemen stukjes steen, zand en klei mee. De kleinere stukjes worden verder meegenomen dan de grote. Daar waar het land vlakker is en de rivier minder snel stroomt worden ook de kleinste deeltjes achtergelaten.

Achtergrond

De beelden van Adri Verhoeven zijn niet alleen gemaakt van steen, ze gaan ook over steen. Een fascinatie voor de mysterieuze beslotenheid van deze oermaterie is al veertig jaar zijn onderwerp. Met zijn werk maakt hij een ontdekkingstocht naar het wezen van de steen en naar wat de steen ons doet. Kinderen rapen een mooi gerond steentje op en bewaren het. Geologen lezen de geschiedenis van de aarde in de stenen. De wetenschap ontdekte dat ook een mens is opgebouwd uit de stoffen die je in een steen aantreft.

Verhoeven beeldhouwt geen mens-, dier- of abstracte figuren uit de stenen en zet ze niet op een sokkel. Hij laat zien hoe stenen zijn, zoals ze in de natuur worden aangetroffen. De kunstenaar doet niet meer dan hun eigenschappen versterken. Zo laat hij de steen ‘zelf’ aan het woord.

Deze bijna 3 meter hoge haas is beschilderd met girafvlekken. Een toegankelijk, kleurrijk en herkenbaar beeld dat vrolijk maakt en doet verwonderen.

Achtergrond

André Boone (Akersloot 1956) ontving zijn opleiding van 1978 tot 1984 aan de AKI in Enschede. Zijn werk is opgenomen in binnen- en buitenlandse collecties. Boone: “Vergelijkingen tussen verschillende culturen bepalen mede mijn wereldbeeld. Door distantie kan ik de wereld om mij heen analyseren, vergelijkingen trekken, verschillen zien en gebruiken als inspiratie.  Technische mogelijkheden beïnvloeden mijn zintuiglijke waarneming en ontsluiten de wereld. Een gemedieerde wereld waar ik met verwondering naar kijk.”

Drie witte ‘Kevers’ die met de neuzen in de lucht elkaar raken en zo een ruimte vormen. De auto heeft volgens Olaf Mooij voor de mens vele gedaanten, zo kan het ding naast vervoermiddel, ook woning, statussymbool, heilige koe en soms bijna gezinslid zijn. Mooij heeft in verschillende werken auto’s als een levend wezen uitgebeeld, in Temple of Doom laat hij met drie steigende kevers de sinistere kant van de machine zien.

Achtergrond

Olaf Mooij studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam (1977 - 1983) waar hij les had van onder meer Arie Berkulin en Gust Romijn. In weerwil van de hang naar het abstracte op de Academie ging hij aan de slag met installaties van gebruiksvoorwerpen.
Na een periode van formele stapelingen in glazen aanhangwagens, die hij als een mobiel museum rondreed of illegaal parkeerde, heeft Mooij het over een andere boeg gegooid. Hij bewerkt auto’s op talloze manieren. Hij verbouwt ze tot dj-meubel, geeft ze hersens of waanzinnige pruiken.